Bosmeester is gespecialiseerd in duurzaam bosbeheer. Maar wat houdt dat precies in? Toen de term duurzaamheid in 1713 door de Duitser Hans Carl von Carlowitz werd geïntroduceerd in zijn klassieke boek Sylvicultura Oeconomica richtte het zich vooral op het in stand houden van de productiecapaciteit van het bos voor toekomstige generaties.

Dat betekende vooral dat er niet meer geoogst mocht worden dan er bijgroeide. In de 250 jaar daarna kwam het woord duurzaamheid alleen voor in de vocabulaire van bosbouwers. De Club van Rome komt de eer toe de term als eerste in de politieke arena te hebben gelanceerd. Maar pas vanaf 1987 kreeg de term brede bekendheid toen de commissie Brundtland de term ‘duurzame ontwikkeling’ als centraal begrip gebruikte in haar invloedrijke rapport Our common future. Hierbij werd het gedefinieerd als: “een ontwikkeling die aansluit op de behoeften van het heden zonder het vermogen van toekomstige generaties om in hun eigen behoeften te voorzien in gevaar te brengen.” Deze definitie sluit nauw aan bij de oorspronkelijke uitleg door Von Carlowitz, maar werd uiteraard wel breder geïnterpreteerd.

Deze lijn werd doorgezet en geconcretiseerd toen in 1995 John Elkington het begrip ‘People, Planet, Profit’ op de kaart zette als het doel van duurzame ontwikkeling. Hiermee benadrukte hij dat er alleen sprake is van duurzaamheid als er een goede balans is tussen economische, ecologische en sociale aspecten. Deze drie aspecten vormen ook de pijlers onder duurzaam bosbeheer. Maar er is meer nodig voor duurzaam bosbeheer dan alleen een goede balans tussen deze drie pijlers. Het fundament moet immers gevormd worden door vakkundigheid. Er is sprake van vakkundig bosbeheer als er een duidelijke lange termijn visie en er voldoende vakkennis en gebiedskennis aanwezig is.